Sięgając po powieści historyczne, często nasuwa się czytelnikowi jedno zasadnicze pytanie: co było prawdziwe, a co wymyślone? Jak powiedziała bestsellerowa powieściopisarka historyczna Hilary Mantel:

Historia, a także nauka, pomagają umieścić nasze małe życie w odpowiednim kontekście. Ale jeśli chcemy spotkać umarłych wyglądających na żywych, zwracamy się ku sztuce.

Przecięcie i rozmycie faktów i fikcji pomaga zdefiniować każdą powieść historyczną. Wiemy, co sławni bohaterowie z dawnej przeszłości osiągnęli, czytając książki historyczne (chociaż dowody historyczne są przeważnie częściowe, a historycy zawierają pewien element interpretacji). Prawdopodobnie słyszeliśmy historie o naszych przodkach dzięki rodzinnej tradycji. Ale nie znamy i nie doświadczyliśmy ich społecznych i ludzkich motywów oraz emocji w ich realnej historycznej rzeczywistości.

Więc jaka jest cecha wspólna łącząca historię z fikcją historyczną? Powieść historyczna – fikcja historyczna – https://www.psychoskok.pl/aktualnosci/powiesc-historyczna-fikcja-historyczna/ poznaj różnicę

Czytanie historii pozwala nam zrozumieć, co się wtedy wydarzyło. Czytanie fikcji historycznej pozwala na poruszenie tego, co się wydarzyło. Nawet po poznaniu faktów nadal szukamy sensu i znaczenia. To jest istota naszego człowieczeństwa. Powieściopisarz historyczny wystawia czytelnika na wewnętrzne życie ludzi w tamtym czasie i miejscu, a tym samym naświetla nieopowiedziane fakty historyczne, pozwalając czytelnikowi doświadczyć bardziej złożonej prawdy. Jak Hilary Mantel ujęła to najlepiej:

Fikcja historyczna wynika z żądzy doświadczenia. Gwałtowna ciekawość napędza nas, zabiera nas daleko od naszego czasu, daleko od naszego brzegu, a często poza nasz kompas.

Powieść historyczna jest inna niż książka historyczna, przedstawia pewne fakty z przeszłości, opowiada historię i robi to poprzez charakter, osobowość, mentalność przedstawionego bohatera. Co myśli i czuje ta postać? Co jest prawdziwe, a co wymyślone?

Powieściopisarz musi stworzyć dla czytelnika autentyczną rzeczywistość. Aby to zrobić, pisarz jest zobligowany zrozumieć konkretną rzeczywistość, w której żyją i współdziałają bohaterowie powieści, aby tworzyć realistyczne sceny i dialogi. Jak wygląda wieś lub miasto, jakie potrawy jedzą ludzie w tamtym czasie, jakie ubrania mogą nosić, jakie książki czytają lub muzykę słuchają? Odpowiedź jest prosta: to, co bohaterowie myślą, czują, mówią i robią, jest wyobrażone, podczas gdy wszystko, z czym wchodzą w interakcję – radio, narzędzie rolnicze, pojazdy, spożywana żywność, monety – prawdziwe i zgodne dla tamtego okresu i przedstawione w historii.

Powieść historyczna – https://www.psychoskok.pl/kategoria-produktu/powiesci/historyczne/ czy literatura historyczna – https://www.psychoskok.pl/kategoria-produktu/literatura-historyczna/ sprawdź co wolisz!

Na uwagę zasługuje tutaj dwutomowa powieść historyczna osadzona w realiach toczących się wojen polsko-szwedzkich. Mowa o książce Przeklinam to miasto Ewy Lenarczyk. Jest to ciekawa, historyczna powieść obyczajowa, przedstawiająca wielką miłość polskiej patrycjuszki Korduli – córki zamożnego elbląskiego mincerza, szwedzkiego żołnierza z czasów wojny ze Szwedami. Akcja dzieje się w okresie wojny polsko- szwedzkiej, i jest napisana językiem specyficznym do tego okresu. Czytając ją, mamy wrażenie, że jest się w tamtych czasach, a opisy otoczenia, stylu życia i ubioru mieszkańców realistycznie odzwierciedlają charakter tej epoki. Widać, że autorka doskonale przygotowała się do napisania tej powieści, i zrobiła dobre rozeznanie w zwyczajach ludzi, oraz dopracowała fabułę w każdym calu.

Autorka książki zabiera czytelników w podróż najpierw po Szwecji, a kolejno przez Danię, Sevillę, Afrykę, a kończąc ją w Mogadorze. Użycie specyficznego do epoki języka sprawiło, że książka nabrała realizmu, i czuć było klimat tamtych czasów.

Inną równie cenną i wspaniale odzwierciedlającą poziom dokładności określonego okresu historycznego jest cykl powieści historycznych o Gniewomirze, Piotra Skupnika, doświadczonego historyka, który fenomenalnie łączy fakty historyczne z literacką fikcją.  Powieść zawiera  sporo wątków historycznych, przeplatanych pokaźnymi dawkami literackiej fikcji, dzięki której ich przyswajanie może stać się przyjemne nawet dla osób niespecjalnie zainteresowanych odległą przeszłością. W książce autor zamieścił też informacje dotyczące wierzeń słowiańskich, skandynawskich oraz chrześcijaństwa, którego oblicze nie zawsze było pełne miłosierdzia. Ponadto akcja powieści jest wartka, dzięki czemu czytelnik nie powinien się nudzić w trakcie zgłębiania lektury. Każdy, kto interesuje się historią oraz dziejami Słowian i Wikingów, znajdzie na kartach powieści o Gniewomirze coś dla siebie.