Poezja doby Barku w Polsce charakteryzuje się silnym zarysowaniem i znaczeniem w ówczesnej jej kulturze. Poezja w Baroku odgrywała bardzo ważną i ceniona powszechnie rolę w życiu ludzi. Ramy czasowe dla polskiego Baroku są bardzo umowne, a zasięg prądów tej epoki rozciąga się poza nią samą. Początki twórczości w duchu barkowym znajdujemy w Polsce już w XVI wieku. Poezję Baroku można sklasyfikować do trzech okresów. W pierwszym okresie do wybitnych poetów zaliczyć można Mikołaja Sępa Szarzyńskiego, autora Rymów albo wierszy polskich. Okres środkowy Baroku to czas rozkwitu oczywiście. Najwybitniejszą postacią okresu rozkwitu i całej barokowej poezji jest Jan Andrzej Morsztyn. Okres schyłkowy poezji barokowej przypada na czasy Saskie, czyli XVIII wiek. W epoce Baroku poezja była uznawana za sztukę niezwykle istotną i praktykowana była w różnych kręgach. Poezja i poetyckość w ekspresji i wyrażaniu się była ceniona i praktykowana w codzienności. W poezji barokowej wyróżnić możemy jej rodzaje, jak: poezja dworska, poezja ziemiańska, poezja mieszczańsko – plebejska, poezja metafizyczna czy poezja światowych rozkoszy życia. Epoka Baroku przypada na czasy silnych konfliktów politycznych i religijnych, łączących się wojnami. Wypracowanie na temat poezji barkowej da nam interesująca wiedzę.

Barok poezja, charakterystyka – sprawdzian wypracowanie

Post Views: 758