Anoreksja i bulimia to zaburzenia odżywiania, w których osoba próbuje schudnąć w niezdrowy sposób. Istnieją zasadnicze różnice między anoreksją a bulimią i możliwe jest, że osoba będzie miała obie te cechy jednocześnie.
Dowiedz się więcej o objawach tych dwóch stanów, ich różnicach i kiedy udać się do lekarza. Poznaj historię osoby, która po rozmowie z psychiatrą z własnej woli zdecydowała się pójść do szpitala psychiatrycznego na oddział zaburzeń nerwicowych. Po wielu latach leczenia, które wciąż nie przynosiło spodziewanego efektu, doszła do wniosku, że szpital był jej ostatnią nadzieją. Znalazła się tam, ponieważ chorowała na zaburzenia odżywiania – bulimię i anoreksję. Zobacz jak przebiega leczenie zaburzeń odżywiania – poznaj możliwości ich leczenia – http://zaburzeniaemocjonalne.pl/leczenie-zaburzen-odzywiania-poznaj-swoje-mozliwosci/
Różnice
Anoreksja i bulimia dotyczą osób próbujących schudnąć w niezdrowy sposób. Osoby z anoreksją i bulimią mogą mieć zniekształcony obraz swojej wagi, wyglądu ciała. Oba stany powodują, że osoba próbuje schudnąć, stosując niezdrowe strategie.
Istnieją kluczowe różnice między anoreksją a bulimią. Osoby z anoreksją mają tendencję do przyjmowania ekstremalnych diet. Mogą ograniczyć przyjmowanie pokarmu do stopnia, który może prowadzić do niedożywienia, a nawet śmierci.
Niektóre osoby z anoreksją ćwiczą nadmiernie. Jeśli dana osoba jest niedożywiona, taka ilość ćwiczeń może spowodować omdlenie lub inne potencjalnie poważne negatywne skutki. Ponadto osoba z anoreksją może wymiotować lub brać środki przeczyszczające, aby schudnąć.
Podstawową cechą bulimii są epizody objadania się, po których następuje „przeczyszczanie”. Epizod może obejmować przejadanie się, a później wymioty, stosowanie środków przeczyszczających lub stosowanie lewatyw w celu pozbycia się zużytych kalorii .
Osoba z jednym z tych zaburzeń może być perfekcjonistką i skupiać się na zadowoleniu innych. Niektóre badania wskazują na różnice w psychologicznym składzie osób z tymi zaburzeniami.
Na przykład autorzy badania z 2016 r. stwierdzili, że w porównaniu z osobami z anoreksją osoby z bulimią częściej:
- mają ojców z bardzo wysokimi oczekiwaniami
- mają historię nadwagi w okresie dojrzewania
- dorastali w rodzinach, które kładą nacisk na sprawność fizyczną i utrzymanie formy
Objawy
Podstawowym objawem anoreksji jest ograniczanie przyjmowania pokarmów przy ekstremalnej diecie. Głównym objawem bulimii jest kompensacja epizodów przejadania się poprzez próbę oczyszczenia organizmu. Osoba może potajemnie angażować się w oba rodzaje zachowań, ale anoreksja i bulimia mogą również powodować wyraźne objawy, które są bardziej widoczne dla innych.
Anoreksja może spowodować:
- szybkie schudnięcia
- unikanie posiłków
- jedzenie bardzo mało podczas posiłków
- próbę ukrycia, ile jedzą
- łamliwość włosów i paznokci
- zaburzenia na punkcie swojej wadze
- rozwijać anemię
- zaparcia
- doświadczać słabości
- omdlenia i zmęczenia
- zanik miesiączkowania, co lekarze nazywają brakiem miesiączki
- rozwijać niepłodność
- doświadczać niewydolności narządowej
Niektóre oznaki i objawy bulimii obejmują:
- częste przejadanie się
- jedzenie w tajemnicy
- opuchnięte gardło lub szyja
- rozwijający się refluks
- problemy ze zdrowiem jamy ustnej, takie jak utrata zębów lub złamane zęby
- doświadczają ciężkiego odwodnienia
- zaburzenia równowagi elektrolitowej, które mogą powodować problemy zdrowotne
Osoby o każdym typie ciała i wadze mogą mieć zaburzenia odżywiania. Jednak anoreksja powoduje szybszą utratę wagi.
Diagnoza
Żaden obiektywny test – taki jak badanie krwi lub prześwietlenie – nie może definitywnie wskazać zaburzeń odżywiania. Zamiast tego lekarz stawia diagnozę na podstawie objawów danej osoby.
Aby zdiagnozować anoreksję lub bulimię, lekarz zapyta o objawy danej osoby, a także może zapytać członków rodziny i innych bliskich o ich obserwacje.
Jeśli lekarz uważa, że dana osoba ma anoreksję, spróbuje zdiagnozować ten typ. Jeden rodzaj obejmuje przede wszystkim ograniczenie przyjmowania pokarmów, podczas gdy inny obejmuje epizody przejadania się i oczyszczania. Jeśli dana osoba doświadczyła przynajmniej jednego z tych epizodów w ciągu ostatnich 3 miesięcy, lekarz prawdopodobnie postawi diagnozę napadowego objadania się i anoreksji oczyszczającej.
Diagnozę bulimii dostaje osoba zaangażowana w napadowe objadanie się i niezdrowe zachowania kompensacyjne przynajmniej raz w tygodniu przez średnio co najmniej 3 miesiące. Lekarz zaklasyfikuje nasilenie na podstawie średniej liczby epizodów zachowania kompensacyjnego na tydzień.
Diagnoza może być trudna, ponieważ wiele osób z zaburzeniami odżywiania próbuje ukryć swoje objawy. Nawet jeśli osoba z zaburzeniami odżywiania wie, że jest chora, stan w jakim się znajduje może powodować, że nie będzie szukać pomocy.
Wsparcie i zachęta ze strony bliskich mogą mieć kluczowe znaczenie, pomagając danej osobie we wczesnym uzyskaniu dokładnej diagnozy i interwencji. Dotyczy to zwłaszcza dzieci i młodzieży, których rodzice lub opiekunowie mogą być zmuszeni do towarzyszenia im, gdy szukają leczenia.
Niektóre testy medyczne mogą pomóc w postawieniu diagnozy, zwłaszcza gdy problemy zdrowotne wynikają z zaburzeń odżywiania. Na przykład stan szkliwa zębów danej osoby może czasami wskazywać na nasilenie bulimii.
Leczenie
Leczenie zaburzeń odżywiania ma kilka celów, w tym:
- zajęcie się wszelkimi konsekwencjami zdrowotnymi zaburzenia
- rozwiązywanie podstawowych problemów psychologicznych, takich jak depresja, niska samoocena lub trauma, które mogły wywołać zaburzone zachowania żywieniowe
- przywrócenie prawidłowej masy ciała
Osoby z zaburzeniami odżywiania potrzebują kompleksowego leczenia, które zajmuje się objawami fizycznymi i psychicznymi. Z tego powodu wiele osób wybiera programy leczenia stacjonarnego lub intensywnego leczenia ambulatoryjnego.
Poprawa
Powrót do zdrowia po zaburzeniach odżywiania wymaga czasu. Nawet po przyjęciu zdrowych nawyków żywieniowych mogą nadal doświadczać powikłań, takich jak niepłodność, zły stan zdrowia jamy ustnej i anemia.
Niektórzy ludzie wykorzystują zaburzenia odżywiania, aby uzyskać poczucie kontroli lub radzić sobie ze stresem emocjonalnym. Zdrowienie koncentruje się na pomocy osobie w przyswojeniu nowych umiejętności radzenia sobie.
Wiele osób, które doświadczyły zaburzeń odżywiania, korzysta z długoterminowego wsparcia. Może pomóc w powrocie do terapii lub grup wsparcia nawet po długich nieobecnościach, zwłaszcza w sytuacjach stresowych.
Wsparcie
Osoby z zaburzeniami odżywiania potrzebują wsparcia, a nie osądu, aby wyzdrowieć. Negatywne komunikaty dotyczące wyglądu i obrazu ciała mogą przyczyniać się do ryzyka rozwoju zaburzeń odżywiania.
Oznacza to, że przyjaciele, członkowie rodziny i całe społeczeństwo mogą odgrywać rolę w pomaganiu ludziom w powrocie do zdrowia po zaburzeniach odżywiania.
Książka w ofercie sprzedaży – https://tylkorelaks.pl/667-trzeba-dlugo-isc-zeby-dojsc-do-siebie-9788379007.html
Zaburzenia odżywiania mogą być śmiertelne. Szybkie leczenie zaburzeń odżywiania ratuje życie. Każdy, kto myśli, że może mieć zaburzenia odżywiania, powinien zwrócić się o pomoc do lekarza lub terapeuty. Jeśli ktoś podejrzewa, że ktoś ma zaburzenia odżywiania, konieczne jest zachęcenie go do szukania pomocy bez obwiniania go lub osądzania.
