Boska komedia, autorstwa Dante Alighieri, to utwór powstały na pograniczu dwóch epok literackich; Średniowiecza i Renesansu. Jest to poemat napisany trudnym i kunsztownym językiem. Poemat jest opowieścią o podróży głównego bohatera – Dante poprzez świat pozagrobowy. Wyraz dzieła jest religijny i moralistyczny. Główny bohater odwiedza trzy miejsca przebywania ludzkich dusz po śmierci: raj, czyściec i piekło. Każda z części składa się z 33 ksiąg plus prolog przed częścią piekło. W wędrówce Dante poprzez zaświaty towarzyszą mu przewodnicy – Wergiliusz i Beatrycze. Boska komedia bywa nazywana sumą wiedzy średniowiecznej i wyrazem ówczesnej teologii. Dante czerpał z wiedzy dostępnej w Średniowieczu oraz dzieł Antyku. To sięgnięcie do Antyku jest przejawem częściowo renesansowego charakteru poematu. W utworze jest wiele alegorycznych a zarazem i naturalistycznych elementów. Stworzona przez autora wizja zaświatów ma wiele odniesień do życia ludzkiego na ziemi. Poeta ukazuje los człowieka, jako skazanego na trudną wędrówkę poprzez życie, która może doprowadzić go do raju lub piekła. Tytuł dzieła jest wyrazem zależności losu ludzkiego od Boga.
Leave a Reply