Bajka to gatunek literacki z pogranicza liryki i epiki. Jest to alegoryczna, wierszowana przypowieść mająca za cel wyrażenie ogólnej prawdy moralnej, czy porad. Przypowieść zawarta w bajce zawiera przykład, na podstawie którego na zakończenie wyciągana jest puenta i morał. Bajki Ignacego Krasickiego to najlepiej znane polskie tego rodzaju utwory. Zawarte w Bajkach prawidła zachowują swoją aktualność wobec życia po dziś dzień. Bajki i przypowieści, autorstwa Ignacego Krasickiego powstały w latach 1776 -1778 . W latach 1778 -1800 powstały Bajki nowe. W bajkach Ignacego Krasickiego szczególnie dobrze znany jest pod-gatunek tak zwanych bajek ezopowych. Są to utwory wzorowane na bajkach Ezopa, gdzie ludzi i ich cechy charakteru prezentowane są przez zwierzęta. Do bajek tych zaliczyć możemy: Kruk i Lis, Ptaszki w klatce, Jagnie i wilcy, Szczur i kot. Postacie zwierząt bardzo dobrze obrazują dominujące cechy ludzkich charakterów. Bajki Ignacego Krasickiego to nie tylko te ezopowe, tutaj wymieńmy takie jak: Filozof, Malarze, Dewotka. Obraz świata przedstawiony w bajkach Ignacego Krasickiego jest zdominowany przez brutalność i bezwzględność rzeczywistości. W rzeczywistości bowiem często siła, przebiegłość, słabość, naiwność stanowią o losach i decydują o wydarzeniach. Mądrość, szlachetność, dobroć często nie wygrywają w życiu.

Ignacy Krasicki – bajki, wypracowanie.